کشاورزی و دام داری
کشاورزی و دام داری
مهم ترین محصول منطقه سیستان و بلوچستان گندم است که درصد قابل توجهی از زمینهای زیرکشت را به خود اختصاص داده است. بعد از گندم، جو بیش ترین سطح زیر کشت را دارد. از جمله محصولات دیگر این منطقه، یونجه، توتون، کنجد و محصولات جالیزی و سبزیجات را می توان نام برد. زراعت در بلوچستان برخلاف آن چه ظاهراً به نظر می رسد، امکانات بالقوه زیادی برای رشد دارد. شرایط آب و هوایی مناسب برای رشد و پرورش گیاهان منطقه گرمسیری و آب و هوای متنوع، امکان کشت و برداشت مکرر یک محصول در فصول مختلف را فراهم نموده است.
گندم با سیلاب های بهاری آبیاری می شود و بازده محصول آن ها نسبت به عمل کرد کل کشور از وضعیت خوبی برخوردار است. جو نیز به صورت آبی در بیش تر مناطق و به صورت دیم در چابهار، ایرانشهر و سراوان کشت می شود و بیش تر به مصرف دام های مختلف می رسد. برنج نیز درزمین های کوه پایهای و در مسیر رودخانه ها کشت می شود. در مناطقی که در سال دوبار محصول برداشت می شود، محصول دیم؛ غالبا برنج است.
علاوه بر محصولات فوق، یونجه نیز به عنوان مهم ترین منبع غذایی دام ها در بلوچستان کاشته می شود. بخش دیگری از فعالیت های کشاورزی استان سیستان و بلوچستان را باغ داری تشکیل می دهد که مهم ترین محصول آن انگور است. بیش ترین درصد تاکستان های استان در منطقه سیستان قرار دارد. از سایردرختان میوه، می توان به انار، انجیر، توت، سیب، مرکبات و موز اشاره کرد. هم چنین درختان انبه، پاپایا (خربزه درختی)، نارگیل، زیتون خوراکی، چیکو، کائوچو و نیشکر نیز در شرایط آب و هوایی این استان رشد می کنند. محصول باغ های بلوچستان در دره های کوهستانی متمرکز شده و درختانی چون خرما، غالب زمین های زراعی را محصور نموده است.
